Ciglik

***===>***===>***===>***
Anneler Ölen Çocuklarını Emziriyorlardı (!)
***===>***===>***===>***
Çığlık

Çeşitli milletlere ait gemiler Rusya’nın Kafkasya kıyılarına yanaşıyor SÜRGÜNE gönderilen gemilere kapasitelerinden fazla fazla yükleniyor ve Karadeniz’in soğuk ve azgın sularına açılıyordu. Bir ceviz kabuğu gibi dalgalanan geminin ambarında, güvertesinde insanlar balık istifi dizilmiş nasıl bir belirsizliğe yol aldıklarını düşünüyorlardı.
Ölenler genç yaşlı çocuk demeden akrabalarından alınıyor ve denize atılıyorlardı.

Güvertenin bir köşesinde bir kadın çocuğunu emziriyordu oysa yavrusu öleli bir gün olmuştu. O yavrusunun öldüğü hissedilmesin diye uzun yünlü şalını çocuğun üstüne örtmüş emziriyor gibi yapıyordu. Biricik yavrusunu ilk karaya çıktıkları yerde toprağa vermek istiyordu. Mezarının yerinin belli olmasını istiyordu ama fark ettiler iki asker gelerek o muazzam direnişine rağmen yavrusunu alarak denizin soğuk ve karanlık sularına attılar.

Kadın bir müddet delirmiş gibi boş gözlerle simsiyah görünen sulara baktı ve birden güvertenini kenarına geldi. Yün şalı boynuna kaymış saçları esen sert rüzgârın önünde darmadağın olmuştu. Bir elinde de çocuğu elinden alınırken avuçlarında kalmış hırkası dalgalanıyordu.

Birden yüzlerce gözün bakışı arasında kendini sulara bırakı verdi. Atlarken öyle bir çığlık atmıştı ki bu çığlık denize batmadı. Dalgaların üzerinden bütün dünyaya hatta geleceğe yayıldı gitti.
""alıntı""

Ben bu gün yavrusunu bağrına bastırmış bir anne görürsem o çığlığı ta yüreğim de duyarım
Şimdi her türlü kurum, dernek, kuruluş, parti ve bunlar gibi oluşumların içinde yer alanlar bırakın kendimizi öğen nutukları onların yerine bu ve bunun gibi binlerce yaşanmışlığı anlatın, bu çığlıkları ta yüreklerinizde duyun.
Eğer bunu yapamıyorsak rozetlerimiz, çerkaskalarımız, kuruluşlarımız hiç bir işe yaramıyor demektir.
4 000 000 diasporayı 100 binlik ADİǴEYE çağıran DİL BİLİNMEDİĞİNDEN dinleyicisi olmayacak tv isteyen değerli dostlar DİLİMİZ, XABZEMİZ, GEÇMİŞİMİZ, ACILARIMIZ KAYBOLUP GİDİYOR. Bütün bunların belki sayfalarınıza reytingi olmayacak ama genede ÇARE SİZLERSİNİZ, BİZLERİZ.
Orhan Ocak