Yuregimizdeki Sevda
YÜREĞİMİZDE Kİ SEVDA
Bir zamanlar bir vatanımız vardı,
Adı; Kafkasya...
Dağları vardı
Yemyeşil ormanların kapladığı,
Bulutlara erişmek istercesine,
Gökyüzüğne yükselen,
Aralarında billur ırmakların aktığı.
At koştururlardı gençlerimiz yamaçlarında,
Özgürlük şarkıları söylerlerdi rüzgarları.
Düğünler kurulurdu,
Gecelerin karanlığını mızıka sesi ile parçalıyan.
Çok görüldü bu güzellikler biz,
Göz dikmişti düşmanlar vatanımıza.
Dünya'nın en büyük orduları ile,
Saldırdılar kartal yuvalarına.
Yıllarca kan kusturduk,
Dağlarımıza adım atan düşmanlara.
Ne yazık ki......
Koca orduların koca silahlarına
Gücü yetmedi kamanın.
Sürüldük vatanımızdan
Kırk ayrı koldan kırk ayrı ülkeye.
Törelerimizle adetlerimiz sırtımızda,
Vatan sevdası göz bebeğimizde.
Sınırlarını bekledik ülkelerin,
Hanedanlar koruduk, Ürdün de, Suriye de.
Törelerimizi yaşattık,her gittiğimiz yerde.
Dostluklar kurduk ölesiye.
Acılarımızı unutup;
Yarınlara umutla baktık.
Hasreti yüreğimize,
Sevdayı göz bebeğimize yazdık.
Yeni nesiller yetiştirdik,
Hayallerimizi geleceğe taşısınlar diye.
Adetlerimizle geleneklerimizle var olduk,
Dünya durdukça da var olacağız.
Orhan OCAK
KAFKASYA-SiiRLERi SAYFASINA DÖN